tionum, et duarum sessionum; altera duarum inclinationum, et unius sessionis: pomeridiana ante Farzam habet Sunnam quatuor inclinationum et duarum sessionum: postea sequitur Farza similiter duarum inclinationum et sessionum; hanc subsequitur Sunna duarum inclinationum et unius sessionis. Serotina incipit a Farza, quæ est 3 incl. et 2 sess.; prior sessio fit post duas inclinationes, secunda post tertiam hanc sequitur Sunna 2 inclin. 1 sess. Nocturna ante Farzam habet Sunnam quatuor inclinationum et duarum sessionum; post sequitur Farza totidem inclinationum et sessionum: post Farzam habet Sunnam quatuor inclinationum et duarum sessionum; sed post secundam sessionem non recitant epilogum, uti in aliis, imo se erigit, et pollicibus aures apprehendit, ac intendit se velle orare Vitu, id est, orationem imparem, quam incipit a Fatihe, eaque finita, recitat Doai kun ut, id est, orationem stationis, quæ sic se habet; Deus noster, utique a te opem imploramus, et a te indulgentiam petimus, a te dirigi cupimus; in te credimus, ad te convertimur, tibi confidimus; tibi bona omnia imputamus, tibi gratiam agimus, et non sumus in te ingrati; repudiamus ac relinquimus eos qui in te contumaces sunt: Deus noster, te adoramus, tibi preces fundimus, et in faciem prosternimur, ad te recurrimus et properamus: speramus tuam misericordiam, et pænam tuam timemus, quia pœna tua ad infideles pertingit: hac oratione absoluta se inclinat, prosternit ac considet, et sessionis orationem epilogumque recitat, angelos salutat, et finit: post cujusvis autem temporis orationes fit Litania, vocata Tesbih, quæ sic incipit; Deus unus est, non est aliud numen præter eum ; vivus ab æterno, non cor

ripit eum dormitatio nec somnus ; quicquid in cœlis et in terra est, ab ipso creata sunt: quis ille, qui intercedere potest apud eum nisi cum ipsius permissione? scit quid ante et post ipsos est, nec illius sapientiæ quicquam comprehendere possunt, nisi quod ipse vult; nec est Deo gravis cœli et terræ conservatio; et hic est altissimus et maximus. Gloria Deo, et hoc trigesies repetitur, et corolla precaria numeratur: trigesima vice dicitur, Gloria Deo altissimo, maximo, et semper laus Deo; sic trigesies, Laus Deo: trigesima vice dicit, Laus Deo, Domino exercituum : tunc, Deus magnus; hoc quoque trigesies trigesima vice, Deus maximus, sapientissimus, magnificentissimus, potentissimus; non est Deus præter eum solum, non habet consortem, ipsius est regnum et laus, hic etiam est omnipotentissimus : tunc elatis manibus versus cœlum omnes precantes Turcæ dissonis vocibus ac magno motu tractis suspiriis ingemunt Amen septies; post septimum Amen dicunt, O præstator rerum expetitarum, exaudi, O exauditor precum: iterum septies Amen; et, Sit laus Deo Sabaoth: tandem consurgunt et ex synagoga egrediuntur.

Eleemosyna præcipua, aut contributio ex lege divina datur et consecratur; ea enim sanctificantur, augenturque opes reliquæ ad hanc nemo constringitur, nisi Nisah hauli possideat; hæc autem est portio quarumvis opum ultra supellectilem necessariam uno anno absolute possessarum, quæ possessorem fidelem eleemosynæ dictæ obligat. Supellex necessaria vocatur Haget astire, qua quotidie fruimur, uti vestes, domus, servi, libri, boves operarii, jumenta oneraria aut pabularia; absoluta possessione liberi potiuntur; unde servus talionatus, id est, cui

summa aliqua pecunialis pro sui ipsius redemptione præscripta est, non obstringitur hac eleemosyna, quia etsi opum suarum sit possessor, non tamen ipse semet possidet: debitor quoque de tot opibus, quot pro debito persolvendo sufficiunt, nihil contribuit ; nec quidquam tribuitur a bonis in fine anni perditis, aut iis quæ naufragio interierunt, aut vi ereptis: nec ereptor testimoniis convinci potest; nec in deserto sepultis taliter ut locus ubi sepultæ sint ignoretur; nec de eo credito, quem debitor toto anno negaverat, postea in præsentia aliquorum se debere fassus est; nec ab aliquo principe usurpatis et post aliquot annos restitutis; sed de iis opibus quibus anno integro potitus est, et quas debitor non negat, et siquidem persolvere nequeat; et de iis quas negat, sed testimoniis aut judicis notitia approbantur, eleemosyne dari debet: nec de aliis opibus extra aurum, argentum, camelos, boves, oves, equos, asinos eleemosyna impertitur, nisi forte sit possessoris intentio opibus iis mercaturam exercere: v. g. si quis servum emerit pro suo famulatu, de eo nihil persolvet, sed si eum vendere intendit, largitur: portio igitur dicta Nizab ex camelis est possessio V camelorum, ex bobus XXX boum, ex ovibus XL ovium, ex auro tam nativo quam cuso XX Miskal (Miskal autem est pondus 14 drachm.) ex argento C drachmæ, ex rebus mercatoriis quoque quæ C drachmarum argenti pretio constant: pro quotvis ergo V camelis, sint Persici aut Arabici, una ovis datur, usquequo augeatur possessio XXV camelorum, pro his tribuitur Ibn, vel Binetu Mechazin, scilicet, annum secundum agens camelus, vel camela, usque ad augmentum possessionis XXXVI, pro quibus Ibn, vel Binetu Lebun, hoc est, annum tertium agens came

lus aut camela gratificatur, usque ad XLVI, pro quibus hik, vel hikkah, id est, quartum annum agens camelus, aut camela, usque ad LXXVI: pro his dantur bineta lebun, id est, duo cameli aut camelæ tertium annum agentes, usque ad XCI, post CXX, a quovis quinto una ovis et hikkatan usque ad CXLV, abhinc Ibn vel Binetu mechaz, et hikkatan usque ad CL; ab CL dantur hikak, id est, tres quartum annum agentes camelæ ; postea iterum a capite, scil. a quovis quinto una ovis, et hikak usque ad XXXVI, ubi fiet summa camelorum CLXXXVI: pro his Ibn vel Binetu lebun, et hikak, usque ad XLVI, ubi erit numerus CXCVI camelorum, pro quibus dantur IV hikak usque ad CC: et sic augente numero camelorum augetur eleemosyna, inchoando a capite, uti post CL usque ad CC actum est; et sic semper a quovis L una hik, vel hikka, producitur, usque ad infinitum de bobus ovibusque sunt certæ a certis numeris institutæ eleemosynarum proportiones, quæ in libris legum Muhamedanarum sub capite Zekiat designatæ reperiuntur, liberumque erit loco dictorum animalium æquiparabilem pecuniam impendere. Ex auro autem, argento, ac mercibus decimarum, quarta pars tribuitur, sic ut a 40 unum proveniat: hæ eleemosynæ distribuuntur inter pauperes, inopes, servos, talionatos, debitores, qui nullam ex prædictis portionibus possident, militibus, peregrinis in itinere remansis, et iis qui a suis opibus longe absunt: non possunt dari parentibus, conjugibus, mancipiis, parvulis, divitibus, nec tributariis: laudabile est donare tantum per vicem, quantum pro uno die pauperi a cibo mendicando exempto sufficere potest: et quilibet in sua urbe aut mansione habitantibus, non in alia loca transferendo partitur, nisi forte ejus loci

habitatores sint suis vicinis pauperiores. Alia eleemosynæ species est Fitu, id est, jejunii solutio: hanc enim dare debent in fine Paschatis Muhammedici, succedenti jejunio mensis Ramadani summo mane; et nummi qui donantur sint impari numero, nec cui datur intente respiciendum est. Eleemosynæ exequiales pro posse cujuslibet fiunt; Oryza cum melle et croco cocta, ac eadem cum butyro spissa; carnes elixas, dulciaria coquunt, ac quadragesimo septimo die post mortem, imo et in anni exitu distribuunt.

Charitates omnes laudant et exercent: si aliquos ex agnatis aut cognitis in statu afflicto somniant, panes emunt, confringunt, ac per vicos vagis canibus projiciunt: canes præsertim catellos bidentes summopere curant; iis enim tuguriola conficiunt, scruta substernunt, ac per aliquod tempus nutriunt. Solis sine ullo hospite cibum capere grave est; quapropter cœnaculorum portas patentes sinunt, et publice aliqui ante portas edulia sumunt et transgredientes invitant: die Paschatis victimarum et aliis temporibus, si aliquod boni successerit, aut ex aliqua tribulatione elabuntur, oves immolant et carnes pauperibus dispertiuntur : aquas pro communi usu a longinquis partibus magno sumptu conducunt: aliqui se solum huic servitio devovent, ut aquas a longe humeris aut jumentis portatas populo in templis, aut militibus in castris præbeant.

Jejunium principale ab apparitione lunæ dictæ Ramadan usque ad finem ejusdem ex decreto divino celebrant: a cibo, potu et coitu per totum diem a diluculo usque ad crepusculum abstinent; post solis occasuml ampades supra turres et in synagogis quam plurimæ accenduntur; tum temporis fit jejunii solutio, quæ fit dactylis aut aliis levioribus cibis ac