Hospitia ægrotis, quosque ardua cogit egestas,
Ostentare queant, Deus hæc, erepta tyrannis,
Afflictis dabit et passis enormia probra,
Compensans læsi damnum virtute nocentis.
Sic perdet Nero florentis benefacta juventæ,
Et magno cedet Senecæ Thraseæque probato
Imperii quinquennis honos; Callisthenis amplum
Segmen Alexandri decerpet fortibus actis
Nex indigna, nec abfuerit sua portio Clyto.
Qui meruere nihil, nec habent quo Numinis iras
Imminuant, humeros alieno fasce gravatos
Illorum peccata prement, quos cæde peremptos
Immerita quondam, vel iniquo carcere clausos,
Aut aliis affecit atrox injuria damnis.

O quot Romanos proceres civesque levabis,
Caie furens, scelerum pœnis, tuque ultime Flavi,
Commode degener, et solis vesane sacerdos,
Dedecora humani generis, pestesque malignæ.
Pons Sirath pilo telaque exilior illa,
Quam de nativa contexit aranea lana,
Lamina subtilis, mucronis acutior ore
Terribili, stagnis super extendetur Avernis.
Trajicient omnes, Parca instigante coacti ;
Hi velut excussum pugnacia nubila fulmen
Transilit, ad morem ventosi turbinis illi;
Ut sonipes quidam, Pisao in pulvere, palmæ
Emicat impatiens, laxis effrænis habenis;
Incedent alii passu graviore, velut qui
Succussator equus quatit alterno pede terram;
Sollicito lentoque gradu procedet onustus
Peccatis, cursumque subinde abrumpet anhelus;
Ulterioris amor ripæ flagrantibus omnes
Alliciet votis cupidos transmittere: felix,
Ancipitem quisquis librato corpore lapsum
Effugit, et placita victor consistit arena;
Ille levis culpæ, vitamque innoxius egit.
Quem vero in seram dilata piacula mortem,
Multiplicisque gravat damnatum sarcina noxæ,
Nunc partes propensus in has modo pronus in illas

Deverget, tandem subita vertigine raptus In præceps immane ruet, vanusque labantem Sustentare labor, certamen inane sequetur; Subjectam longo casu pertinget abyssum. Ante polum quam conscendunt, stellataque summæ Aulæ porta patet, Jano reserante, vireta Irriguis vicina colent manantia rivis: Nectareis stagnabit aquis piscina prophetæ Cuilibet, unde sua potet cum plebe; videres Ludere perspicuo coelestes gurgite truttas. Sed quæ restinguat Saraceni lympha palati Ardores, teneramque gulam Mahometis abunde Exaturet, clarisque oculos pellucida gemmis, Major erit reliquis, suavique placentior unda ; Lac purum candore suo, dulcedine mella, Assyriam nardum fragranti vincet odore, Pæstanasque rosas; qui degustaverit illi Viscera non æstus, nec hiulcas torserit unquam Ærumnosa sitis fauces, non attrahet urgens Ventriculus, sed delicia gustusque bibendi. Nascentis celerem Lunæ comes incipe cursum, Progressuque pari dum lucida cornua crescant, Dum totum radiis fraternis compleat orbem, Dum sensim curva declinans luce senescat, Et vultum tandem radiosum evanida celet, Carpe viam, tanto protenditur intervallo Oppositas quæ disjungit distantia ripas,

Lata quibus platanus, pinus procera, cupressus
Densa dat, et placidas Tirynthia populus umbras.
Inficit admisti viridantia littora floris

Discolor ornatus; sincero purpura lacti
Decernit, neutrique viror decedit amœnus;
Lilia contendunt violis, rosa suavis utrique,
Omnibus intendit costus certamen odora.
Pocula neu desint, et sors constringat egena
E manibus ritu Cynico potare cavatis,
Aut prono latices subjectos lambere labro,
Festivi devexa lacus numerosa coronat
Amphora, non totidem Phobo subeunte cubile

Hesperium sudo numerabis in aëre stellas.
Nunc age Musa refer Saraceni gaudia cœli,
Quo semel ingressi peragent æterna quieti
Secula, nec lasciva retro vestigia flectent;
Nemo tranquillis abigetur sedibus exul,
Nec stolido cupiet transferre habitacula voto.
Non ibi mors unquam funesto pallida vultu,
Nec simili quicquam referat quod imagine mortem,
Apparet, minuens vires mutansque colorem
Præcursor lethi morbus, lethique satelles
Luctus, deductusque agnato sanguine somnus;
Non interrupto perfecte vivitur ævo ;

Nec labor exercet corpus, nec passio mentem;
Languida nec pravi pariunt fastidia mores;
Nec querulæ lites; discordia nulla lacessit
Conjunctos animos placidæ ferrumine pacis.
Cum bellis odium, comedens præcordia livor,
Credula suspicio, timor anxius, improba fugit
Ambitio, sincerus amor moderatur habenas,
Regnaque perpetuis torquet cœlestia sceptris ;
Non rugas ærumna vocat, nec cura seniles;
Non ætatis hyems illic furibunda, nec anni
Adspergunt canis homines sylvasque; fruuntur
Vere novo semper, semper florente juventa;
Ipsæ perdurant illæsæ a tempore vestes,
Nec telas rumpet, neque conteret Atropos istas.
Terra placens musco molli setaque virenti
Vestitur; celsis pallatia splendida surgunt
Turribus; e solida fundamen iaspide constat,
Cuditur in lateres argentea massa struendis
Monibus, et fulvi series intexitur auri
Alterne; paribus decorantur tecta metallis;
Sunt eboris tabulata, micant laquearia gemmis:
Area magnificis insternitur ima tapetis,
Cervicalia queis Phrygii monumenta laboris
Incumbunt, auro pulchrisque superba lapillis ;
Omnia regales longe superantia luxus,
Innixi quibus exercent convivia festa.
Sufficiet quascunque dapes optare, subibunt

Sponte fores patulas, nullo sudore paratæ
Arte coqui nulla, cupientibus omnia pleno
Prodiga cœlicolis effundet copia cornu.
Gemmea scintillant infuso pocula Baccho,
Eximio qui cor recreat stomachumque sapore
Permulcet; calices forma præstante ministri
Distribuunt, roseo convivas ore beatos
Torquentes; qualem Nymphæ rapuere procaces
Ploranti Alcidæ, vel quem sua vina Tonanti
Misturum Phrygia evexit Jovis armiger Ida.
Post dulces epulas divini nulla supersunt
Excrementa cibi, nullo vesica liquore
Turget, nec spurca sturcus stabulatur in alvo;
Crapula desudat blando resoluta vapore.
At quid delicias prosit sentire minores,
Ambrosia satiare gulam, distendere venas
Nectare? cur placeat cœlum, Venus aurea cœlo
Si desit? pulchras igitur Saracena puellas
Inseruit superis prudentia, menstrua nulla,
Nulla puerperii passas incommoda; lata
Grandes fronte micant oculi; pinguedine carnes
Assurgunt tenera; formæ complura recensent
Signa, verecundæ injiciunt quæ fræna camænæ.
Nativa egregio species augetur amictu.
Recta periscelides auratæ crura, decoris
Collectæ nodis, armillæ brachia, torques
Lactea colla, comas undantes vitta coërcens,
Purpureisque genis illudens pendulus aures
Annulus exornat; irritat quicquid amores,
Sopitosque valet sufflare cupidinis ignes.
Virginibus titulus brevis Hur, sed gaudia longi
Præstant concubitus, coëant in secla licebit
Quousque placet, rivo decurret sperma perenni.
Nec satis est illam cui non natura repugnat
Invexisse polo venerem: cœleste cinædi,
Oh pudor! ascendere solum, vultuque probatos
In pueros elegante furit perversa libido.
At satis indultum est, capiunt fastidia cœli
Pertæsum, saturos invadit nausea sensus;

Assuetam meliora juvant solatia mentem.
Jane fores aperi; valeat paradisus, agatur
Quid rerum miseris furva Plutonis in aula
Manibus inspiciam: per mosta crepuscula primum
Provocat obtutum species horrenda Draconum.
Colla camelorum paribus crassissima gyris
Exæquant, magnisque neget qui cedere mulis
Circuitu vasto tumefacti ventris abundat
Scorpio; percutiunt immania monstra malignam
Dente venenato, et furialis verbere caudæ
Dæmonis infausti sobolem, populumque rebellem.
Heu quales edunt gemitus, cum pestifer anguis
Insultat! resonant tenebrosa ululatibus antra;
Semineces artus, nimiumque tenacia vitæ
Membra parum optandæ, populatur vindice flamma
Humectus, piceaque aspergine fortior ignis,
Qualis pervehitur paganica Tartara rivis

Sulphureis Phlegethon, atraque voragine torrens.
Morsibus attritæ carni flammaque vorace
Depastæ nova succrescit, reparata dolori
Esca, recens semper tormenti pullulat hæres;
Quilibet est instar Tityi damnatus, habetque
Immortale jecur, fœcundaque viscera pœnis.
Ah refugæ quoties inclamant nomina mortis,
Surdaque sollicitis obtundunt fata querelis!
Quippe perire datur miseris, periisse negatur.
Non fuga, non venia est, non spes ibi lumine dulci,
Optima vexatæ mentis medicina, refulget.

Nullus ille objecta sopitur janitor offa,

Nec ferus aurati placatur palmite rami
Portitor. Eurydicen nullam revocaverit illinc,
Nec vanis fidibus Ditem incantaverit Orpheus.
Assidue multos in amœno carcer opacus
Detinet hospitio; sed quod dimiserit ullum,
Quem dabis authorem, quo digrediente sonoro
Unquam tartareæ crepuerunt cardine portæ ?
Hæc nobis strictæ patefecit rima fenestræ,
Quæ muris umbras pertusa revelat Avernis;
Non ita fugissem tenebrosa in claustra receptus,