Ornavit fortuna virum, licet invida dignis
Distribuit parca munera rara manu :
Stemma quidem clarum, generosum nomen, honestus
Sanguis, sed tantis dotibus imparia.
Dedecet heröem non summæ stirpis origo,
Nasci Cæsarea debuit ille domo.
Quos non æquavit meritorum pondere reges,
Quam multos animi nobilitate Deos?
Consuluit lucro, voluit dum numen avarum
Plus ornamenti quam daret accipere.
Sed melior natura magis cui favit alumno?
Plura dedit nulli dona benigna parens.
Hic exhausit opes, huc cunctas contulit artes,
Ut consummatum perficeretur opus.
Membrorum specie pulchra, compage decora,
Æqua temperie, viribus eximiis
Emicuit; forma insignis mensuraque magni
Corporis egregium prætulit alta ducem ;
Incessit mediis Agamemnonis instar Achivis,
Insedit, qualis Dardanus Hector, equo.
Inclyta majestas divino sedit in ore;
In gemino fulsit lumine dulce jubar.
Quos non aspectu motus radiante cieret,
Seu terrere animus, seu recreare foret?
Exporrecta quidem facies, nec conscia rugæ,
Et placida semper luce serena fuit,
Arderet justo nisi mens accensa dolore,
Calfaceretque suum nobilis ira jecur;
Tunc corrugantis frontem, torvumque tuentis,
Quis flammas posset sustinuisse truces?
Flexanimæ torrens inerat facundia linguæ,
Affectus omnes sub juga certa trahens.
Orantis suadela gravis, nervosaque; victrix
In dictis ratio, sed bene culta fuit.
Intentare minas placuit modo, firma tremore
Pectora fulmineo perculit ore tonans.
Cum gratos hospes facilis tractaret amicos,
Lusit in eloquio gratia mira suo.
Quam bene nectareo condivit verba lepore,
Confudit salibus mella, severa jocis !
Respueret quis non epulas ut pasceret aures,
Eque hoc negligeret pendulus ore famem !
Vendicet hoc forsan fatum sibi, faustaque dotes
Nativæ reputent indolis astra suas;
Virtutis saltem laudes sibi debuit ipsi,
Eripient illud sydera nulla decus.
Quam solide prudens, in rebus promptus agendis,
Mirifica pollens dexteritate fuit !
Subtili causas discrevit acumine, summo
Expendit rerum pondera judicio!
Quanta jura fide fixit, moderamine lites
Decidit, facili præmia mente dedit !
Consilio scelus oppressit, promovit honestum,
Effecit raro viribus esset opus.
Officio vigil incubuit; providit acute,
Perfecit valide sortis agenda suæ!
Cura sagax, constans industria, mista labori
Ars, ut in hoc omnes emicuere viro!
Obstrinxit meritis homines; pietate fideli
Et pura coluit relligione Deum.
Ingenio mitis, comis sermone, benignus
Moribus, in factis acer at æquus erat.
Quum jus et res exigerent, quis fortior illo,
Quis magis indomitus, terribilisque fuit?
Ut bene, dixerunt, terror miscetur amori,
Et qui tam bonus est, quam ferus esse potest!
Agnum nempe sui, Turcæ sensere leonem,
Ut ratio varias est moderata vices.
Hinc secura sua latuit sua cura sub umbra,
Libera vel sola suspicione mali.
Hinc illi tribuere omnes encomia; nemo
Odit, amare boni, pertimuere mali.
His debebatur meritis provincia major,
Pro tanto fuit hæc sydere sphæra brevis.
Quam melior Romæ consul, mundique fuisset,
Ausoniis poterat fascibus esse decus:
Non illum erubuisset ebur Latiale sedentem,
Non humeros trabeæ purpura sacra suos;
Cum Fabiis et Fabriciis meruisset haberi,
Inter Scipiadas Æmiliosque legi.
Proh dolor, hæc virtus terras evanida fugit,
Luridus illustri pallor in ore sedet!
Spiritus in cæcas magnus disparuit auras,
Deficit ingenium, lingua diserta silet!
Prostratum est columen, cecidit fiducia nostra,
Lux extincta perit, vita superstes hebet!
Consulis ipsa sui videatur Smyrna cadaver,
Et velut in tenebris exanimata jacet.
Non illi nocuere tamen, quem sede beata
Inque sinu summi fata locare poli;
Quem sua traxerunt Superi in consortia, claris
Immistum heroum semideûmque choris;
Interea celebris per secula gloria vivet,
Famaque perpetuo non moritura manet.
Plura dolor prohibet, lacrymæque in verba ruentes,
Has quoque fœdavit guttula crebra notas.
Tu modo, si nostros aspectans desuper actus
Mittis ab Elysio lumina prona tuo,
Ne tenues luctus spernas, solitoque favore
Laudibus ignoscas, nobilis umbra, tuis.
Augustiss. regi suo reditum gratulatur
QUIN luctuosas, Carole, post moras
Ovantis almos in patriæ sinus
Dignaris accessum, mearum
Vita, salus, medicina rerum.
An vota pro te sæpius irrita
Flexere tandem difficiles Deos,
Aut ira cœli sponte nostris
Detumuit satiata pœnis ?
Sive ista fati mens placidi fuit
Mundum regentis lumine provido,
Quid debeant monstrare vestro
Nostra salus requiesque regno,
Ut corruentis præcipitem manu
Vim sustineres imperii tua,
Vestramque dextram postulantes
Charior acciperes habenas?
Quisquis revexit seu bonus ad preces,
Seu justus ille est, seu sapiens Deus,
Cujus proinde amplum favorem
Gratifico celebramus ore;
Quam ut lingua dignis vocibus exprimat,
Depingat aptis penna coloribus,
Mens assequatur sentiendo,
Littora gratior hæc revisis;
Ceu post furentis squalida Sirii
Fœcundus imber regna, salubribus
Perfusus auris; seu benigni
Post hyemes Zephyri severas;
Ceu navitæ nox horrida quem vago,
Aut nocte nubes horridior, fera
Prægnans piceca, sustulerunt,
Aurea stella polum revelans;
Ceu delicato qui sopor impetu
In membra blandus languida defluit,
Quæ dira febris vis acutæ,
Vel vigiles domuere curæ.
Diu quod ægro reddita sanitas,
Incarcerato liberior locus,
Aut lumen orbo restitutum,
Vita vel ipsa redux sepulto:
Seu sub molesta sorte gementibus
Mortalibus quid gratius accidit,
Nostræ levem pro te recepto
Lætitiæ simulabit umbram.
Nec ficta mæsto pectore gaudia
Tyrannicæ delata potentiæ
Effundimus, queis imbecilla
Signa pudor pavidus ministrat ;
quum per imas vivida jubila
Serpunt medullas, risibus obtegunt
Vultus serenos, ora solvunt
Garrula lætificis susurris,
Exuberanti mox super alveos
Sublata cursu, ac agmine confluo
Densata, festos in triumphos
Prosiliunt alacresque plausus;
Queis nulla gens persensit adhuc pares,
Seclis nec unquam nostra prioribus,
Olimque nobis contigisse
Posteritas memor invidebit.
Ex quo revertentem tuba publicat
Clamosa famæ, quod pius ordinum
Consensus agnoscit tuum jus,
Officium proprium fatetur,
Rex vivat ultro personat omnia;
Vox illa totam sola per Angliam
Auditur; ut sola audiatur,
Continua replicatur echo.
Qui flagrat ardor pectore civium,
Testantur altæ perspicuo strues,
k k
BARROW, VOL. VIII.
|