Epitaphium in Henricum Hammond, 1660.

Ne te prætergressum pœniteat, siste pedem
Hic, et animum, viator: etenim,

HIC jacet H. HAMMOND, S. T.D. theologorum sui seculi coryphæus. Literatorum princeps. Anglicæ gentis decus. Ecclesiæ columen. Veritatis assertor peritissimus. Pacis cultor devotissimus. Ordinis fautor studiosissimus. Antiquitatis genuinæ fidissimus interpres, et propugnator acerrimus. Sanctitatis magister præstantissimus. Omnibus ornamentis instructissimus. Philosophus solide acutus, dilucide subtilis. Orator inaffectate politus, nervose copiosus. Disputator vehemens extra acerbitatem. Egregius criticus, absque superbia tamen aut supercilio. Lectionis infinitæ, sed exquisite digestæ. Maximi ingenii, majoris judicii, consummatæ eruditionis cum pari modestia; tantis dotibus usus præclarissime. De ecclesia, principe, patria optime meritus. Utriusque tabulæ legum præco, observator, vindex. Ecclesiæ Anglicana ensis et clypeus: quem a falsi schismatis labe purgavit, a veri contagio munivit, Romanis hostibus, et perfugis sectariis fusis, fugatis. Sinceræ doctrinæ radio veteres tenebras pseudo-catholicas dispulit, nova lumina anti-catholica extinxit. Presbyteranam paritatem prostravit. Fanaticam licentiam coercuit. Temporum iniquitatem expugnavit scriptis victricibus, patientia triumphali. Ecclesiastici ordinis jurisque vindex fortissimus, ac felicissimus. Liturgiæ patronus consultissimus. Theologicorum dogmatum scrutator sedulus. Difficultatum enodator accuratus.

Veritatum explorator sagax. Novum Testamentum et Psalterium Davidicum luculenta Paraphrasi; eximio Commentario, sancto exemplo illustravit. Calamo scripsit, vita edidit, practicum Catechismum. Christianæ fortitudinis, patientiæ, mansuetudinis illustre exemplar. Mentis insigni prudentia, invicta constantia, candore illibato, solertia indefessa mirabilis. Morum integritate spectabilis, gravitate ve

nerabilis, comitate amabilis. Summa pietate in Deum; extrema fide in principem; propensa charitate in omnes conspicuus. Vir, scholasticus, theologus plane incomparabilis, omni epitheto major, quolibet elogio potior. Meruit haberi martyr assiduis pro ecclesia curis et vigiliis confectus. Occidit diei nostri Lucifer anno 1660 salutis partæ, primo regis restituti, patriæ liberatæ, ecclesiæ instauratæ; quæ a se strenue promota, et ardenter concupita præsagiit animo, sed oculo non adspectavit, in hoc felicissime infelix.

Vade, cogita, imitare.

Nec magnum tamen Hammondum satis ulla loquuntur

Saxa, nec a morsu temporis ulla tegant : Clarius ostendit scriptis se illustribus, illo Digna sui tantum sunt monumenta libri.

EPIGRAMMATA.

ANNO 1661.

TRES modo Carolida; numero gaudet Deus isto, Lætitiam minui ne sinat ille suam.

Concurrit nato Christo denata Maria,
Disparet Phobo sic oriente Venus.

Morbillis princeps indigna morte perempta est,
Ex morbis saltem debuit illa mori.

Digna bono nimium cœlo, summumque favorem
Numinis exæquans, victima nulla fuit:
Sensit, et ingratæ titulum aversata benigno
Sese devovit gens Carolina Deo.

Viderat ignito fratrem soror optima curru
Scandentem rutili splendida tecta poli:

Ostendis, dux chare, viam mihi, dixit; eadem,
Strata licet multo candeat igne, sequar.

Non sine consilio sapienti regia proles
Maluit in lætis rebus obire diem.
Sic solet accepto pretio quis tradere mercem,
Sunt vitæ pretium prospera fata bonæ.
Sic consummato victor certamine campum,
Decisaque solet linquere lite forum.
Vivere cur pergat, cum respondentia votis
Cepit, et internis otia vana terat?

Oxonium pridem deflevit, flet modo Granta,
Fortius hæc semper, sed prius illa dolet.

Dividit Oxonium, jungit quos Granta dolores,
Granta suum factum quo tueatur habet;
Sanguis, amor, morbus quos conjunxere, fuisset
Nobis in luctu dissociare nefas.

Esse solet major luctus qui tardior ire,

Et plures lugens fortior esse solet. Promptior Oxonii luctus, vehementior ergo Grantæ; sed pietas par utriusque fuit.

Quas (mira res) haud potuit asperum gelu,
Nec crassus aër Belgicus, nec exteræ
Sterilis eremi solitudo occidere,

Occidit horti patrii calor rosas.

Cum morbus unus, vulnus unum principes
Vincendo non esset, phalangem febrium
Armavit, instruxitque justum exercitum,
Ac interemit mille confossos locis,
Numeroque non virtute mors victrix fuit.

Ne regiæ soboli molesta sis, precor:
Lacessis alieno loco jam et tempore.
In rebus adversis, foras, in Belgio
Nuper fuisses hospes opportunior.
Jam prosperæ res sunt, in Anglia, domi,
Aliud agunt, discede mors, mori haud vacat.
Negas? et obstrepis? quid ergo optem
Pro scelere tanto? Carolus rex, optimus
Regum, sit immortalis, hoc te maceret.

tibi

Materiam decuit carmen miserabile, lusum est Versu materiæ conveniente suæ.

Epithalamium R. Caroli et R. Catharinæ, 1662.

ΔΕΥΡ' Ὑμέναις, θεῶν πολύευκτον χάρμα καὶ ἀνδρῶν,
Ζηνὸς ἀπ ̓ ὑψορόφου δώματος ὧδε πάρει,
Οἴμας θελξινόους ἅμ ̓, ἐϋτροχάλους τε χορείας,
Παντοίας χάριτας, χαρμοσύνας τε φέρων
Οἷος, ὅτ ̓ εἰς θαλάμους Μενελάου κυδαλίμοιο,
Εἴς τε γάμους δίου Πηλέος ἦλθες ἑκών·
Μᾶλλον δ ̓ οἷος, ὅλος γ ̓ ὅθ ̓ ὑπ ̓ ἔτρεμε ποσσὶν Όλυμπος,
Μολπαῖς ἀντήχει, δασὶν ἔλαμπε τεαῖς,
Οππόθ ̓ ἑοὺς εἰσῆγε δόμους χρυσόθρονον Ἥρην,
Τῶν τε θεῶν ὁ πατὴς μητέρ ̓ ἔδωκε θεοῖς.
Αλλος Πηλεὺς, ἄλλος ̓Ατρείδης ὧδε, καὶ ἄλλη
̓Αργυρόπεζα Θέτις τ', ηύκομος θ' Ελένη.
Αλλος Ζεὺς σκήπτρῳ κρατέων καὶ κύδεϊ γαίων,
Γηγενέων δαμάτωρ φαίδιμος, ὑψιμέδων.
Αλλη πότνια, πρέσβα θεά λευκώλενος, είδος
Φερτάτη, ἡμετέρου παμβασίλεια πόλου
Οὐχ ὁ μὲν ἐκ Φθίης ἐριβώλακος, οὐδ ̓ ἀπὸ Σπάρτης
Ψευδῶς εὐρυχόρου, οὐδ ̓ ἑκατομπόλιδος

Κρήτης ἐν μύθοισι διονύμου αἰσυμνήτης

Τῆς δ' ὄντως μεγάλης Βρεττανίης βασιλεύς.
Κόσμου παμμεδέων ἑνὸς, ἄλλου νόσφιν εόντος,
Αὐτάρκους κόλποις πατρὸς ἐν 'Ωκεανοῦ·
Πόντου εὐρυπόρου, καὶ γαίης εὐρυοδείης,

Τῆς σκῆπτρον, τοῦ δ ̓ ἐν χερσὶ τρίαιναν ἔχων.
Ἡ δ ̓ οὐ θρηνώδης θυγάτηρ ἁλίοιο γέροντος,
Οὐ μικροῦ κύκνου παιδίον ὠότοκον,
Εκφρονος οὐδὲ Ρέης καὶ ἀμειλίκτοιο Κρόνοιο·
̓Αλλ ̓ ὅσιον ῥίζης ἔρνος ἀπ ̓ ἀντιθέου,

Ἔκγονος ἡρώων ἀρεταῖς τ ̓ ἀρχαῖς τ ̓ ἐπισήμων,
Οἷς κόσμου στεφάνους πᾶσα παρείχε μερίς.
Ων σκήπτροισιν ἐπείθετ ̓ ἀγακλειτοῖσιν ὅμως τε
'Αντέλλων, καταδύς τ' ἀμφότερος Φαέθων
Στήλης Εσπερίης ἀπό γ ̓ εἰς Γαγγήτιδα δόντων
Εὐρώπη, Ασίῃ, τῇτε νόμους Λιβύγ