Ratio secundi Præcepti in Decalago est immuta bilis. ANNO 1668. QUI cœli vastos ac terræ continet orbes Et quocum collata amplissima machina rerum Ut constringatur brevis inter septa tabellæ Cujus nec sol ipse (ut valde pulchrior esset) Talis adumbretur, qualem pictoris inepti Qui conceptum animi longe supereminet omnem, Brutali tantus quantus subdatur ocello, Subdatur omni sensui? Cui scelus et furor est quicquam componere, fallax, Stolidum, profanum, injurium; Ejus fucatus stipes prostet vice, cultum, Vim, nomen adsciscat sibi? Eterno Patri reverentia debita vilem, Virtutis ac vitæ indigum, (Virtutem aut vitam sed nec simulare Nec ore spirantem tenus,) capacem, Transeat humanæ, flammis ultricibus aptum, In surculum dementiæ ? Summæ mentis opus summum veneretur opellam Suæ pusillam industriæ ? Ille datus terræ dominus, superæque verendus Potentiæ vicarius; Ipso quo patulus nil quod complectitur orbis Terrigenæ fungo, vix rerum e face creato Incurvet augustum caput; Excordemque excors surda prece tundat, iniqui Vane laboris prodigus? Coelesti solio consortes ingerat imæ Homuncio repens humi? Ambitione pari flagrans sub imagine verum Non ita compressus justa Deus æstuet ira, Sic deformatus non totus abhorreat istas Non fœdos zelo depellat percitus acri Honoris æmulos sui? Nos ita degeneres animo persentiat æquo, Scilicet opprobrii patiens, nec crimine nostro Tanquam pectus iners, aut dextram gestet inermem, Hæc vetuit ratio semper, semperque vetabit, Lex lege quavis sanctior; Cui se sponte uni demittit summa potestas, Ac dulce sentit obsequi; Nec Deus hanc potius quam se variaverit ipsum, Quin sempiterni decerptam e codice recti, Et mentis autographo suæ, Præcipue chari in sanctissima jura popelli, Scriba seipso transtulit; Ipse suis digitis eradere scripta recuset, Audeat Ausonius saltem, sapientior ille Ac altior cœtus Deo; Cui licet invito mentes astringere cœlo, Mentesque vinclis solvere, Cum sua res animusve suus deposcet, eritque (Hoc serio aiunt) commodum. BARROW, VOL. VIII. M m Desine nugarum tandem, audax desine secta: Anne impune feres rationis scita pudendis Proque lucro turpi, nimiaque cupidine regni, Sin formare Deum tantus te possidet ardor, Hac lege depingas licet: Majestate sua radiantem pinge, supremi Qualem obstupescunt angeli; Monstra invisibilem, immensum describe, carentem Effinge sodes partium ; Munificum, justum, sapientemque exprime, supra Mens assequatur quam tua; Verbum cuncta creans line, dextram cuncta tenentem, Oculumque cuncti providum; Sic veniam forte et laudem merearis; Apellem Nec ipse respuet suum. DIVINITAS ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ CONSTAT EX INITIO EVANGELII SECUNDUM JOHAN NEM. PRINCIPIUM (per te, verborum acerrime tortor, Tu qua mente putas numeros, superantia quisquis Finge sed id primi sero incepisse ; creatum Esse, quod hic præfert enthea penna caput; Qui tamen hoc ipsum, qui cætera protulit, expers Ejus erit, facto prævius ipse suo? Quo sine nil ortum, nullius originis ille, Se quoque ni pariter fecerit esse, potest. Nec tanto titulo gestiet ortus heri. Immortale Deus sonat undique nomine toto, Hinc translatitii mundi nova surgit origo, |