SIQUA tuas unquam meruerunt fata querelas,
Aut jus in lacrymas mors habet ulla tuas,
Quisquis es humanæ sortis spectator, adesdum;
Totus ad ingratum posceris officium:
Desiit illustris, qua non illustrior atro
Vita meat famæ per monumenta pede;
Quem summum fortuna scopum sibi fixerat, ejus
Quem favor ambiret, quem furor impeteret;
Accumulare simul connitens omnibus illam
Donis, et telis omnibus obruere.
Ut nemo propius tangebat origine divos,
Spectetur meritum nobilitasve patris;
Nec forma superos minus attingebat, amores
Quæ subito tantos alliciendo fuit;
Accessit pulchræ mentis mirabile robur,
Ac omni curæ par vigor ingenii;
quoque visa fuit tenebris obducere dotes In sanctis virtus moribus alma nitens ;
Utque simul cunctas, capiat quas femina, laudes
Complectar, Carolo conjuge digna fuit.
Faverunt digne justissima fata, nec unquam
Acrius invidiam sollicitavit Hymen;
Protinus immenso devinxit amore maritum,
Plus innexa animo quam sociata toro.
Arctius hos strinxit numeroso pignore nodos,
At dedit in multa vivere prole virum ;
In multa et magna dubium felicior uxor
An mater (maneat lis precor ista diu).
Florentem tantis fortunæ dotibus æquæ,
Pensantemque æqua prospera mente sua,
Altera prospiciens oculo fortuna sinistro,
Livida quem diris tinxerat ira notis,
Ecce meis aptam, dixit, congressibus hostem,
Quacum omnes placuit conseruisse manus;
Tum magni præludit acerba cæde parentis,
Heu quantus pulsat corda tenella dolor!
Crescenti graviora parat dispendia; quicquid
Fingere mens horret, dicere lingua negat ;
Quod longe supra tragicos immane tumores,
Ac ultra quamvis flebile Melpomenen.
Illustres miseras percense, labilis ævi
Quas flendas nobis tristior aura dedit.
Reginæ cedet patiendi gloria nostræ,
Nulla illi palmam hanc æmula præripiet ; Tu licet intentes mostam, Cornelia, litem, Quicquid eras magnum plangere visa tuum; Quicquid et extorres natos plorare, vel hostes In patria dominos omnia posse tua; Indulsit tibi sors, tecumque jocata videtur, Præ quibus immersa est diva Maria malis ; Nec tamen est demersa; superstitit ardua virtus, Ærumnisque animus celsior eminuit: Clarior in mediis visa est radiare tenebris, Adversisque suis conciliare decus. Destitit ergo suo fortuna lacessere damno Invictam, facies en nova rebus adest; Alma dies redit integro perfusa sereno, At quæ debebat longior esse dies: Justas fata vices se nossent reddere, vitæ Multa obvenissent sêcla, Maria, tuæ.
Epigramma in istam Elegiam.
Per Londinenses spatiabar forte plateas,
Quo me accersebat recula nescio quæ ;
Intentamque videns studiis turbam undique, dixi,
O quam secessus versibus aptus adest;
Composui simul hos, male quos decurrere quæso
Ne mirere, male strata suburra fuit.
DEPOSITUM valide stimulata resumere plectrum,
Solvat ut excelso tristia justa rogo,
Præfracte nostris obnititur improba votis,
Ceu juris nimium conscia Musa sui ;
Objurgatque simul; Quid me, importune, lacessis
Semper, et invitæ talia pensa locas ?
Nil aliud quam funestos evolvere casus,
Magnaque nequicquam plangere damna jubes :
Alti quicquid habet tellus et quicquid amœni,
Turbine spes nostras ludificante rapi,
Umbris egregias formas squalentibus abdi,
Dira virtutum culmina falce premi;
Regia perpetuo sordere palatia luctu,
Sacraque continuo vulnere corda peti ;
His ut ego voces impendere coner honestas,
Ac ornare meis pessima fata modis?
Indigne feró; suppedites modulamine digna,
Læta bono regi debita, sponte canam.
Epicedium in ducem Albamarla.
HINC elegi tenues, et quicquid funera musæ
Degeneris cantu solet incestare, facessat:
Nil opus est humili lacrymas excire querela,
Indecores lacrymas, modici solatia luctus,
Queîs ferme scelus augustos aspergere manes.
Invadens animum gravior jubet impetus, illo
Arduus incedam pede, quo decurritur Hector
Casus, et invictus bustum conscendit Achilles,
Major enim celebrandus adest ut verior heros.
Ille super quondam licuit quod fingere vere
Magnus, et antiqui commentos grandibus ævi
Conciliare fidem, (minus est, inferre pudorem
Invidiamque movere,) potis, cui tota merenti
Nobilior claris et certis Ilias actis
Turgeat, Iliadem nuce jam complectimur illam.
Non divos oriens, aut reges ille parentes,
Nec proceres jactat, titulosve obtendit inertes;
In laudem fortuna viri (se intrudere vana
Quæ specie solet et famæ decerpere florem)
Nulla venit, solida virtus radice suaque
Nixa stetit, de se pronascens gloria pure
Emicuit, nimio nec avorum sanguine tincta.
Nec de sorde tamen, rudis aut e fæce popelli,
Rectius a media sed crevit origine, lucis
Ut nil abriperet, sors nil affunderet illi,
Propriaque excoleret vacuum solertia campum.
Crediderim tamen occulto quod semine, vena
Et tacite lapsa per stirpis devia, priscos
Attigit heroas, quos transiit indole summa;
Indole, quæ primis Martem spiravit ab annis,
Absentemque procul cupido trans æquora voto
Quæsivit; populosa ubi deses ad ostia Rheni
Centum edormierat, vel centum eluserat annos,
Sortes alternans suspenso fine, capaces
Erudiensque animos generosa in lege nocendi.
Is simul ac juvenem pulchra feritate calentem
Aspicit, ambabus deprensum complicat ulnis,
Et blando, præter morem, sic excipit ore :
Gratus ades, si venturi modo vocibus ævi
Credetur quicquam, natu mihi maximus, acrem
Protinus excipies qui toto corde Gradivum,
Evadesque meæ consummatissimus artis.
A me desumes amplissima præmia laudis,
In me sed potiora refundes fœnore grato.
Magna geres, pugnace manu, majora sagace
Perficies animo, vi præpollentior utra,
Ambiguum; terras simul illustrabis et undas
Virtute amphibia, se res fundente per omnes;
Res utcunque geres, quo vertes cunque teipsum,
Indivulsa tuæ hærebit victoria dextræ;
Vana nec hæc sterilisque et tantum clade nociva
Inclyta, sed validos præbens mortalibus usus.
Scilicet instauranda tuis decernitur armis
Regnorum collapsa salus; depellet iniquæ
Vis ferale jugum a patriæ cervice minacis
Nominis aura; manus tumidos exerta rebelles
Comprimet; exangui subiges horrore feroces
Bellator facilis, victorque innoxius hostes.
Insidiosa dabunt pietas, et pelle decora
Larvatum scelus, obductæque putamine sancto
Immanes furiæ, et cæci ludibria zeli
Terga tibi, frontis quantum diversa severæ !
Orbe chaos patrio demes, constante reponens
Res in sede vagas, et certo fine coërcens,
Harmoniam suavem renovans, et lumen amonum;
Verticibus meritis aptans diademata, mitras,
Pileaque, insano nequicquam excussa tumultu.
Succumbet monstrum tibi (de quo rara subacto
Vis jactet, paucique duces egere triumphum,
Nullius edomitum felicibus Herculis ausis)
Ambitus, immodicos dum frustra obtrudit honores;
En quam blanda tibi pellex exporrigit offam,
|