Ut tibi captivam se dedat summa potestas!
Haud sine tam valido fati molimine nullis
Virtus illecebris poterit vitianda probari,
Aut constare tui quantum sit pondus honesti.
Nempe tuas ambire, suis elapsa pudende

Ausa manus, turpem patientur sceptra repulsam:
Indignor, dices, et cor injuria pungit

Vestra meum; quasi non mihi cura potissima recti
Insideat malimque potens quam justus haberi;
Objicitis temere regni culpabilis umbram;
Mente bona regnum non est augustius ullum;
Nec magis, ut juste possem, regnare juvaret,
Quam Carolo parere juvat, quem fata requirunt,
Fecit ad imperium virtus, cui sponte luberet
Ad me jure bono delatos tradere fasces.
Hac vice sufficiet speciem mihi sumere regis.
Ocyus ite volo, rectamque capessite dextram ;
Morem sceptra gerent, sanctis obnoxia jussis.
Talis eris, qualem certe labentia mundo

Hactenus abnuerant ostendere secula, miles.
Reddere vim juri, profugasque reducere leges,
Fasque fidemque (quid hæc memoro!) regemque Deumque
Longo subtrahere exilio; palatia regi,

Templa Deo, vacuas utrique recludere sedes,

Consociare decus cum relligione; beatum

Par, majestatem libertatemque, tueri;

Propugnare (nec hæc in grandi laudis acervo

Infima laus jacet) infenso quas impetet ungue

Vecors turba, arcto mihi (quanquam abludere vultu
Et studiis distare videmur) fœdere nexas

Dulces Pieridas, magnoque umbone togatum

Protegere omne genus (genus haud benefacta referre
Immemor, et lingua natum prodesse canora
Fortibus, egregiisque arcens oblivia gestis)
Barbariem dominam stolido detrudere regno,
Jusque bonas revocare artes impune sciendi ;
Bellum debellare ipsum, Martemque fugare,
(Hei mihi) Marte tuo, translato milite justum
In civem, et pacis firmata lege perenni.

Militiæ sunt ista tuæ ; sic arma sacrabis,
Infamique operæ nomen præstabis honestum ;
Sic fata absolves, suspectaque criminis astra;
Scilicet inferior nedum te sentiet orbis

Patronum, de se cœlum meruisse, redemptum
Horribili opprobrio tetræque aspergine labis,
Quod fateatur erit; Superum tibi debitor omnis,
Nequitiæ cristas tollenti applaudere visus,
Cœtus erit, quo tandem auctore putabitur insons.
Mars ego præsertim (qui tot fanaticus annos
Audierim, scelerum fidissimus ultor acerbe
Dum jocor, atque tuæ studeo præludere famæ
Acrius, aspirare nefandis creditus ausis)
Per te non malus, aut indignus amoris habebor.
Talibus excepit generosum magnus alumnum
Bellipotens; plura adnisum præsagus Apollo
Destituit, reducis vel cum miracula regis
Prospiceret, curæ satur ignorare futuros,
Ad se quippe minus spectantes, maluit annos.
At hinc heroi pars defuit optima vitæ,
Uberior laudis maturæ campus; ab illo
Tempore visus erat ne quid superesset ab ipso
Invictum sese ac actus superare priores,
Inque dies aucta magis inclarescere fama;
Si modo conservare diu quam tradere regnum,
Continuo vigilem intenta defendere cura
Pacem, quam fundare semel; cohibere latentes,
Quam patulos hostes prosternere, majus haberi,
Utiliusque decet. Si non turgescere magnis
Inflatum titulis, meriti nec pondere tanto,

Aut famæ esse gravem; sibi non assumere quicquam
Immodicum, reliquis abductum civibus, acres
Blanditias propriæ quasi non attendere sortis ;
At medios inter plausus, mediosque triumphos,
Clamores faustos populi, pronosque favores
(Hac saltem vice non fictos) venerabilis aulæ,
Affectu surdo versari, animoque modesto,
Jure super cunctas effulget nobile palmas.
Si nihil affectare novum, nec rite locatas

Res turbare, ægrum vana ambitione, maligna
Afflatum invidia, stolidave cupidine raptum ;
Sed trahere innocuam per amica silentia vitam,
Nullam porrigere ambiguis rumoribus ansam,
Nullo rem populi strepitu tractare suamve;
Si non addictum aut infensum partibus ullis
Vel captare leves auras, vel inania rixæ
Semina projicere, aut cæcos proponere fines,
Aut iter obliquum funestæ insistere fraudis ;
Ast indeflexo communem lumine

pacem
Adspectare, fidemque suam, et regnantis honorem,
Sit pene ultra quam valeat laus scandere celsum;
Si mentem retinere domi, nec tradere fluxæ
Prodendam linguæ, non ostentare loquendo
Ingenium incertum, sed certum ostendere agendo;
Non quantum sapit infidis edicere verbis,
At valida præstare opera, eventuque docere ;
Cum nil non valeat, cum pervigil omnia curet,
Posse parum tamen et paucissima nosse videri:
Quærere non speciem, sed rem, sint optima magni
Signa viri, supra culmen vulgare levati;
Si non privatum e communi radere censum,
Exhaustis venis populi, aut e paupere fisco
Surreptis opibus; quæstus a sorde nefandi
At puras servare manus,. famamque pudicam;
Tutari sed enim excelsæ stationis honorem
Fruge bona, luxuque excluso augere penates
(O utinam exemplo prosit magnatibus illo!
Ut quo nobilitas tenebris offusa refulsit,
Illo nobilium quoque res auctore resurgat)
Quin pretio quum res visa est deposcere nullo,
Se præstare ducem, gratisque impendere vitam
Civibus, et tantum se compensare merendo;
Ista queant justæ cumulum distendere laudis,
Hæc ego; suspiciant alii victore tremendum
Ense, manuque alacri torquentem fulmina belli;
Nil non audentem ratio quod honesta juberet,
Impavidoque tuentem extrema pericula vultu,
Flectentem densas legiones voce perita,

Et magnas classes clavo prudente regentem,
Multiplices alto gestantem vertice lauros,
Dispensantem sceptra et regnis fata locantem;
Me virtus juvat hæc, quæ non tam luce corusca,
Quam solida placidaque micat, nimiumque stuporem
Temperat, illecebras admiscens dulcis amoris ;
Me pudor ille tegens animosi pectoris æstum,
In bellace viro studium durabile pacis,

In duce, quo summum imperium non alter obire
Aptior, obsequium deferre parata voluntas;
Mens refugi fluctus variis in casibus expers,
Proposito fideique affixa tenaciter; alta
Cum gravitate rigor nullus, fastusve, potentis
Vix sensus meriti, clamor nullus; tenor æquus
Vita, limitibus modicis inclusa cupido,
Quicquid et his arcto comitatu dotibus hæret,
Afficiunt imas flamma penetrante medullas.
Ex his evasit laus mundi consona, certus
Incerti populi favor, unus celsior omni
Invidia, jactu assiduo quæ summa lacessit.
Nempe quis est adeo nequam dementer, ut illum
Oderit, auspice quo nobis vis tanta bonorum
Incubuit; per quem nos pulsa revisit opima
Pax, nostrosque lares per tot nunc incolit annos;
Quo munita salus nunquam est sibi nostra timere
Visa, sed hostiles semper res Anglica tempsit
Assultus, tanto custode et vindice tuta?
Ergo immortalem faciebant publica vota,
Quantum vota valent, fatoque exemptus agebat,
Quantum fata sinant; at nullis numina surda
Auscultant votis; meritorum excordibus illis
Nullus inest sensus; sæve discrimine nullo
Omnibus insultant; postquam a se prodita fœde
Gens humana gravi dedit a certamine terga,
Lege ratum stat eis immota parcere nulli:
Hinc jacet, ecquis eum credat potuisse jacere?
Qui nos stare dedit; per quem res nostra revixit,
Ipse obiit, fato communi subditus. Eheu!
Quid facimus? quam non indignum pectore toto

Sufficimus luctum? quam nobis spiritus ægre,
Siquis eo nobis manet expirante misellis
Spiritus, in tantum suspiria debita casum
Suppeditat? vires excedit causa dolendi;
Officio minor est, et non solvendo dolorem
Anglia tota, suum nisi quod rex optimus ultro
Impendit, magnæ qui solus congruit umbræ,
Nostris magnificum pondus mororibus addens :
O quam te decet hæc, quantumque reposcit amorem,
Insignis pietas et plusquam regia! multis,
Per jugem illustris vitæ diffusa tenorem,
Eluxit bonitas ingens tua, Carole, signis,
Quot nemo vel quanta potest obtendere regum;
Vix tamen hoc ullum divini pectoris extat
Clarius indicium, quo te fidentius ipso
Nitemur posthac; quanquam sic lumine dextro,
Atque manu dextra videare orbatus oportet.
Est qui virtutem tanto complexus amore,
Prosequitur meritum tanti mercede doloris,
Nullius is meriti sit, vel virtutis egenus;
Quid solus valeas hinc constat, quodque superstant
In te jam Carolus simul atque Georgius uno.
At tu præclari defuncte laboribus ævi,
Æterni in gremio decumbe quietus honoris ;
Non tibi de Pariis consurgat rupibus agger,
Neve tuum Cyprio custodia nominis æri
Mandetur; neu te memorandum pagina sumat
Docta; nec audaces (debet vestigia vitæ
Heroum queis turba minor) tua gesta Camænæ
Contemerent; immortalis tua gloria summo
Certius immotas radices inserit ævo;
Sacra tuæ famæ tria stant ingentia regna,
Auspiciis erecta tuis; quot templa, quot ædes,
Tot monumenta tuæ virtuti extructa supersunt.

Hoc segni quantum dictavit cunque poëtæ,
Musa quidem nulla, at gratia multa melos,
Si nimius videar, culpam non deprecor, ipse
Cum videar justo parcior esse mihi.