Imágenes de páginas
PDF
EPUB

THEOLOGICAL LIBRARY

OCT 22 1914

HARVARD DIVINITY SCHOOL

H42,808

DE SPIRITU SANCTO.

29.

I

Spiritus Sanctus est Persona distincta, Patri Filioque coessentialis, et ab utroque procedens. UNUM existere Deum (rerum omnium Authorem, Marc. xii. Custodem, Dominum) universus ordo cursusque re- 1 Cor. viii. rum, naturæ clara vox, gentium unanimis consensus, Deut. iv. 39. perpetuaque traditio, miraculorum ingens copia, ora- vi. 4. x. 12. culorum denique sacrorum irrefragabilis attestatio luculentissime comprobant, et evincunt.

4.

Quid sit Deus (cujusmodi nempe perfectionibus attributisque gaudeat) ex operibus divinis observationem nostram sensibiliter incurrentibus, nobis etiam modo nostro (hoc est, indistincte et imperfecte) quadantenus innotescat; nam invisibilia Dei a crea- Rom. i. 20. tura mundi per ea quæ facta sunt intellectu conspiciuntur, cum sempiterna ejus potestas, tum divinitas. Verum quomodo Deus sit, aut qualis sit ejus existentia, nulla (revelatione seclusa) nobis suppetit aut investigandi ratio, vel dijudicandi facultas; eam nec ediscere studio, nec intellectu comprehendere valemus; quum is lucem habitans inaccessam nostris a 1Tim.vi.16. sensibus (naturalis scientiæ fontibus, naturalis judicii fundamentis unicis) plusquam toto cœlo distet, infinito sejungatur intervallo. Unde prudenter sapiens Hebræus, Difficile, inquit, æstimamus quæ in terra Sap. ix. 16. sunt, et, quæ in prospectu sunt, invenimus cum labore: quæ autem in cœlis sunt, quis investigabit? sensum tuum quis sciet, nisi tu dederis sapientiam, et miseris Spiritum tuum de altissimis ?

[blocks in formation]

Sed et existentiæ divinæ modum a nobis concipi vel exprimi plurimum obstat, quod is ab existendi modo valde dissidet earum rerum omnium, quæ nobis obversantur, aut experientiæ nostræ subjacent ; a quibus nostras elicimus ideas; quibus notiones nostras conformamus; quibus exprimendis vocabula nostra procudimus, et accommodamus; unde fit ei nostros conceptus, axiomata nostra, nostraque verba parum congruere; quin et necessarium evadit nos de illo cogitantes hæsitare sæpius, aut intricari; de illo sermocinantes plerumque balbutire et άkupoλoyev, de illo disquirentes et disceptantes nil aliud ferme quam Andabatas agere ".

a.

Hujus impotentiæ (vel inscitiæ nostræ) manifestum in eo specimen apparet, quod cuicunque naturæ spirituali (vel incorporea) multæ competunt proprietates a nobis impervestigabiles, incomprehensibiles et ineffabiles b. Nam quomodo res partium expers locum occupet, spatioque coextendatur; qua ratione corpora penetret, et ipsis coexistat (illis loco conjuncta, substantia vero discreta); quo pacto nullis manibus aut machinis utens apprehendat et propellat corpora; quomodo denuo nil patiens aut accipiens objecta persentiscat (quale nil experimur in rebus observationi nostræ expositis, sed quæ spiritibus inesse aliunde discimus), equidem nec assequi distincte, nec limpide valemus effari. Addo, fieri

4 Τὸν μὲν οὖν ποιητὴν καὶ πατέρα τοῦδε τοῦ παντὸς εὑρεῖν τε ἔργον, καὶ εὑρόντα εἰς πάντας ἀδύνατον λέγειν. Plat. Tim.

Id enim quod Deus est, secundum id quod est, nec humano sermone edici, nec humanis auribus percipi, nec humanis sensibus colligi potest. Novat. de Trin. cap. 7.

b Phantasmatibus suis illuduntur, quia solent videre corporaliter vel animalia tria, vel quæcunque tria corpora suis locis separata,&c.

« AnteriorContinuar »