Imágenes de páginas
PDF
EPUB

cero. Of his poetical writings we shall soon speak. Aristænetus 1, 1. Μικρού με παρῆλθεν εἰπεῖν, ὡς κυδωνιῶντες οἱ μαστοὶ τὴν ἀμπεχόνην ἐξωθοῦσι βιαίως. ΒΟΙΩΤΟΣ will be much interested in perusing the following notes, contained in the elegant edition of Aristænetus, for which the learned world is indebted to the zeal, the diligence, and the erudition of the accomplished critic, Professor Boissonade :-"Ut hoc obiter observem, ai μаσтol Thν àμTexórny Ewbouσi Biais, e Poeta sumtum videtur. Namque, si our scribas, hexameter exibit; qualia tamen prosaicis excidunt, qualiaque in ipsis sacris Literis occurrere ostendit multis Rev. J. J. Einen ad Scripta et de Erroribus J. Clerici." Dorv. Vanno p. 600. "Ex hoc Dorvilli loco frustra inferebat Abreschius virum doctissimum conjecisse bouo reddendum Aristæneto. Ipsa hæc observatio lectionem editam firmat. Nam Elovo potius quam bono scripserit Auctor, ut hexametrum corrumperet. Obiter de versibus prosæ orationi intextis a scriptoribus, insciis sæpius, nonnunquam pravo numerorum sensu deceptis, lectorem monebo adeat Marklandum ad Suppl. 901. p. 184.; Bosium, Staveren. Heusinger. ad Nepotis proœmium; Dorv. ad Char. 620.; V. D., qui se Cæcil. Metellum nuncupure amat, in Classica Ephemeride T. 15. p. 181., 16. p. 334., 17. p. 349., 19. p. 328., 20. p. 345., 21. p. 278., 22. p. 171., 23. p. 43. 296. Versus in prosaicis Italis scriptoribus deprehendit Tasson. ad Petrarchæ initium. Et in nostratibus non desunt exempla. Marmontelius, qui in Narratione Morali, cui index est, Amicitia Schola, Laissez donc la simple amitié Doucement amuser le loisir de son âme, omnino est reprehensione dignus; nam nimia in his est cacozelia, cum ipsa adverbii inversio ipsum de metro admoneret. Vide et Vaugelasii Animadvv. de Lingua Gallica p. 117., collato Menagio Obs. 190. Menagiana 1, 40. 77. 144. 3, 382. ubi similia vitia in Molierii et Ablancurtii oratione notantur; Carpentarium de Excell. Ling. Gall. 684. Clericum Bibl. Univ. 5, 258. Daunovium ad Boilavii Longin. 8, Neckera Miscell. 2, 15. Les vers gâtent l'harmonie de la prose; mais un hémistiche réussit quelquefois, et tombe agréablement pour l'oreille." Boissonade.

4. Alliteration in prose and in verse.

Cic. de Senect. 11. Ita sensim sine sensu ætas senescit. "Ilagopolov etiam vocalium allusione insigne, in quo decorum servat in Catonis persona; nam seculum illud figuris hujusmodi delectabatur: quale est Ennii illud,

O Tite, tute Tati, tibi tanta, tyranne, tulisti,

et ejusdem ex Phoenice,

Stultus est, qui cupita cupidus cupienter cupit,

et Plauti in Menaechmis,

Non potui paucis plura plane proloqui.

Simile ex Eur. Med. adfert Victor. 36, 20. Turnebus Advers. 7, 19. e Cic." C. Langius. "Tautoλoyía, joci genus, et lepor quidam in repetitione litterarum: sic Ennius,

Quidquam quisquam cuiquam, quod conveniat, neget. Item alibi, Nam cujus rationis ratio non extet, ei rationi ratio non est fidem habere. Et Cato senex ap. Carisium c. 2.

Suapte natio sua separata seorsum.

Thus Lucretius 1, 203. vivendo vitalia vincere secla, 258. pecudes pingues per pabula læta, 272. venti vis verberat, 342. 2, 653. 4, 127. 166. 859. 5, 790. 6, 507. multa modis multis, 1, 5. 30. possunt nec porro penitus penetrata, 727. magna modis multis miranda, 814. multimodis communia multis Multarum rerum in rebus primordia multa, 1023. multimodis, multis, mutata, 2, 115. multa minuta modis multis, 129. retroque repulsa reverti, 559. 5, 1002. placidi pellacia ponti, 2, 582. memori mandatum mente, 628. tympana tenta tonant, 4, 658. Multa rotunda modis multangula quædam, 1065. volgivagaque vagus venere, 1134. in voltuque videt vestigia, 5, 855. vides vesci vitalibus auris, 962. vel violenta viri vis, 991. Viva videns sepeliri viscera busto, 1063. duros durantia dentes, 6, 112. volantes Verberibus venti versant, 283. luminibus lustrans loca, 942. speluncis saxa superne, 1019. sponte sua sursum, 1246. lacrymis lassi luctuque, 1265. per populi passim loca promta. Virg. tales casus Cassandra canebat, Neu patriæ validas in viscera vertite vires, G. 1, 389. Et sola in sicca secum spatiatur arena. Soph. (Ed. Τ. 1273. τέκν' ἐκ τέκνων τέκοι, 1480.

Ως τὰς ἀδελφὰς τάσδε τὰς ἐμὰς χέρας,

sch. Pr. 733.

Cicero,

Στρέψασα σαυτὴν στεῖχ ̓ ἀνηρότους γύας.

O fortunatam natam me consule Romam.' Juvenal seems to have ridiculed the line for the very alliteration, which Cicero, agreeably to the taste of the age, affected. But ever after monarchy had been re-established in Rome, it was fashionable and courtly to abuse the name of Cicero,-a name dear alike to liberty and to virtue. To question his oratorical talents would have been a vain attempt. The parasites of those times, therefore, directed their wit against his poetical effusions, because they are more open to attack.`I am persuaded,

'See Class. Journal, Vol. IX. p. 588.

however, that, if the verses of Cicero be compared with the verses of his predecessors or contemporaries and coevals, they will not be found deficient in merit. But, if they are measured by the standard of Virgil, they must sink into insignificance: let it not, however, be forgotten that not one of the other predecessors can enter the lists with Virgil.

Thetford, Nov. 1822.

E. H. BARKER.

OXFORD LATIN PRIZE POEM, FOR 1821.

ELEUSIS.

Sanctasque faces attollit Eleusis.

CLAUD.

QUISQUIS iter tendas, curvi prope littoris oram,
Inter Thriasii florentia jugera campi,

Siste pedem, atque ævi recolas monumenta prioris:
Ante oculos strati lapides, dejectaque passim
Fragmina templorum; leni curvamine colles,
Opposita Salamine, tument; et littore in ipso
Impendet lævi scopulo Cerealis Eleusis.

Salve! sancta domus, magnæ penetrale Parentis,
Delubrum commune orbi: licet omnia circum
Prona cadant ævo, propriamque haud nosset Eleusin
Ipsa Ceres; licet hic, prohibet neque talia cœlum,
Impius Othmanides Graia dominetur in æde,
Aut prædator agens pecudem de monte, sagittas
Exacuat vigil, et raptis insidat acervis;

Saltem aliquod veteres tumulos, dilapsaque fana
Numen habet, latebrasque, et roscida littoris antra
Servat adhuc; jam nunc videor mihi cernere fulgens
Agmen, et innumero conferta satellite ferri
Sacra Deæ, ac longa fervescere littora pompa.
Unde autem magnus Sacrorum inceperit ordo,
Quo duce, quo tandem fuerint quinquennia festa
Auspice, lustralemque aram jactarit Eleusis,
Dicendum, si longa valet docuisse vetustas.
Ipsa Ceres cultum tribuit, causamque colendi:
Tempore quo procul a Matre, æqualique caterva,
Virgineos inter lusus, æstivaque rura,
Luctantem abripuit Sicula de valle puellam

Ditis amor. Vidit rutilos Trinacria currus,
Vidit equos flammasque, infraque immane barathrum
Palluit, infernumque vomentia Tartara Regem.
At vulnus circum gerit insanabile Mater,
Amissam repetens prolem; vos dicite, Nymphæ,
(Nostis enim,) nemora et saltus quæcunque Sicanos,
Ventosumque Erycen, aut lene fluentis Anapi
Sorte tenetis aquam; Lilybæon, et alta Pelori
Culmina, et undantem centum fornacibus Ætnam;
Quo non Diva pedem tulerit, quæ spreverit usquam
Littora, "Persephone" quibus haud clamarit in oris.
Per fines Italum, per Dorica rura vagantem

Duxit amor, fausto donec magis ordine rerum
Ad sacrum nemus, et viridem properaret Eleusin
Orba Ceres; alacres illam in sua regna coloni
Excipiunt, fletusque avido solantur amore.
Testis tu, curvi dictus monstrator aratri
Triptoleme, alato vectus serpente per orbem;
Vos etiam, campi, testes, et Rharius ille
Rite canendus ager, toto qui primus in orbe
Sementem, aut dulcem frumenti noverit herbam.
Hinc et Eleusinam præsenti numine glebam
Diva sibi coluit, celebrandasque ordine pompas,
Et sanctum jussit servari in sæcula nomen.

Ergo omnes Danaum vario sub nomine gentes
Huc fluere, et densa stipare altaria pompa;
Quin et ab extremis mundi regionibus ultro
Tot coeunt populi, votivaque munera portant;
Quos Oriens mittit, quos frigidus aere vesper,
Qui Tanain, Istrumque colunt, qui regna Canopi,
Et Latii genus, et rerum pulcherrima Roma.
Scilicet Ægypti madidis in finibus Isin
Linigeri implorent prisco de more ministri;
Imperet antiquas Asia Diana per urbes,
Creta Jovem poscat, Venerem circumflua Cyprus,
Principium rerum; at duris Samothraces in arvis
Idæam celebrent Matrem, sanctosque Cabiros;
Primus Eleusina Cereri locus; ultimus orbis
Hanc colit, hanc sacræ primam venerantur Athenæ.
Felices nimium! templi secreta tueri

Queis datur, arcanisque impune assistere sacris.
Hi curis vacui, et vita meliore potiti
Lætitiam pacemque colunt; his purior aer,
His nitidus splendore suo Sol; arva virescunt

Semper, et æternum spirat ver aureus annus.
Contra autem, quos tu, Dea, non spectaveris usquam
Participem sacrorum, aut in tua jura vocaris,
Perpetui exagitant fletus; post ultima fata
Non Superas adit ille domos, sedesve piorum
Discretas; non densa inter myrteta recumbens
Otia agit, lætisque vagus spatiatur in arvis.

Tum si quis templi secreta, et mystica jura
Prodiderit fando, aut Numen violaverit aræ,
Non illum accipiunt epulæ, non pocula Bacchi,
Nec dulces citharæ, sanctæ neque carmina Musæ.
Morte luit facinus, tumuloque Infamia major
Devovet æternis caput execrabile diris,
Et manet in seros longe deducta nepotes.
Scilicet in puros ritus, et fœdera sancta
Diva suos vocat, et sanæ consortia mentis;
Non illa obscoenos cultus, non impia novit
Orgia, per Rhodopen aut qualia sæpe nivosam
Thyades instaurant Bacchæ, rapiuntque furentes
Huc illuc tædas; "Euoe!" cum personat Hebrus,
Et nemora ingeminant longis ululatibus "Euoe!"
At sanctos animi mores, castumque decorem
Præcipit usque suis, et toto præmia laudis
Corde sequi, atque brevem virtuti impendere vitam.
Haud impune ergo arcanos penetrare recessus1
Infandum! atque ipsi voluit succedere templo,
Omne ausus furiale nefas, nuperque cruentus
Materna de cæde Nero; nil contulit ipsi
Purpura, nil fulgens diadema, at territus omni
Abstinuit luco, et nigris sese abdidit umbris.

2

Quin et Thriasii præsentis numina Divæ
Senserunt campi, rapidi cum turbinis instar
Baccharetur ovans vasto circum agmine Medus,
Disjectæque urbes, et desolata jacerent
Arva, nec eversas tegeret jam Pallas Athenas.
Tunc inter tenebras et dira tonitrua, nimbo
Accinctam, ex adytis magnam procedere Matrem
Vidit Cecropidum pubes; tremuere cavernæ

Adventante Dea; quo visu, expalluit amens
Barbarus, ac toto trepidarunt littore nautæ.

Proxima quæ memorem? quo possim carmine totam Sacrorum seriem, celebresque ex ordine pompas

'Suet. Vita Ner.

2 Herodotus, lib. viii.

« AnteriorContinuar »